Rezydencja Rity Skeeter

Czarownica

Również roześmiała się.
- No tak. Dość głupio to brzmi. Jednak pewnie nawet jakbyś się przyznał, obejrzałabym z Tobą ten spektakl... Mam tendencję do spotykania nietopowych mężczyzn, który póżniej właśnie okazuję się nikim innym jak śmierciożercami... Przywykłam do tego chyba już - uśmiechnęła się słabo.

Śmierciożerca

- Wiesz, że wydajesz mi się znajoma? - powiedział po chwili - jakbym Cię znał od lat - uśmiechnął się - czasem tak mam...chociaż już dawno nie spotkałem nikogo kto już na samym początku wydałby mi się tak ciekawy i tak godny uwagi.

Czarownica

- Wydaje Ci się znajoma? Może mnie widziałeś w rezydencji Regulusa Black'a... - zrobiła dość nietęgą minę na samo wpomnienie wydarzeń tam zaszłych. - Naprawdę uważasz, że jestem ciekawa i godna uwagi? - zapytała ze zdziwieniem rumieniąc się troszkę. - Nawet jeżeli to nieprawda to miło czasem coś takiego usłyszeć.

Śmierciożerca

- Być może że Cię widziałem...ale to były niezbyt przyjemne czasy - powiedział krzywiąc się - a teraz...hmmm ja już tam nie wrócę - powiedział patrząc na nią uważnie - może...może pozwolisz mi zostać u Cibie? Kiedy przyjdą to po nas oboje...I na prawdę jesteś bardzo ciekawą i wartościową kobietą - słowo kobieta powiedział z większym naciskiem.

Czarownica

- Tak... tak możesz zostać. Ale jesteś tego całkowicie pewny? Twoja kara byłaby zapewne mniejsza gdybyś teraz wrócił. -wbiła wzrok w ziemię. Nie chciała się przyznać do tego, że teraz wolałaby nie zostawać sama. - Mną się nie przejmuj... nie warto. Jakoś sobie poradzę... Już raz miałam małe stacie z nimi.

Śmierciożerca

- Rito - powiedział kładąc jej dłoń na ramieniu - ja już jestem praktycznie martwy, kiedy Voldemort wróci od razu mnie by zabił. Nie mam tam po co wracać. A tak może przydam się kiedy przyjdą po Ciebie...odwrócę jakoś ich uwagę a Ty uciekniesz...

Czarownica

- A... a,,, a nie możemy teraz uciec? Ucieknijmy gdzieś oboje. Albo chociaż Ty sam ucieknij. Nie chce żebyś umierał... przeze mnie. Nie pozwole na to! Więc.. uciekasz sam, czy uciekamy oboje? - nagle powiedziała coś wogóle nie związanego z tematem. Bardziej do siebie samej niż do niego - On miał rację... Jesteś niezwykły, specyficzny i dobry...

Śmierciożerca

Popatrzył na nią uważnie.
- Jaki on Rito? - uniósł brwi - bardzo chciałbym uciec z Tobą. Ale gdzie mielibyśmy się skryć? Wiesz, ze on nas znajdzie wszędzie...zwłaszcza że mam to - podwinął rękaw i pokazał jej Znak - a tego się nie da pozbyć...

Czarownica

W ostatniej chwili ugryzła się w język, aż zasyczała z bólu - wygadałaby się, że Mroczny Znak da się usunąć. Popatrzyła na niego niepewnie. Nie wiedziała czy może mu zaufać...
- Dobrze, więc zostańmy tutaj i czekajmy na nich... A... tak wogóle to po co oni na mnie polują? Przecież ja jestem tylko zwykłą reporterką... - doskonale wiedziała dlaczego śmierciożercy chcą ją dostać w swoje ręce... no ale udwała, że nic nie wie.

Śmierciożerca

- Chcą dopać tego zdrajcę Dołohova i jego kochasia Kruma - powiedział po chwili zastanowienia - i sądzą że ty możesz coś wiedzieć, podobno to Twoi przyjaciele. Ja tam do Antonina nic nie mam zawsze wydawał mi się inny, zamknięty w sobie jak ja... Ale jednak zdradził i już został wydanyu na niego wyrok śmierci. Nie wiem jak z Krumem...jego być może oszczędzą...taki kaprys szanownej Bellatrix - skrzywił się - ale kara go nie minie i na pewno zmodyfikują mu pamięć.

Czarownica

- Banda zidjociałych baranków gotowa na każde skinienie tego niby wielce potężnego Lorda Voldemorta… - na jej twarzy rysował się grymas obrzydzenia. Nie wiedziała czy w obecności Evana może pozwalać sobie na kpienie ze śmierciożerców i ich Pana, jednak sądziła, że pewnie uważa tak jak ona zostając tu z nią. – A ta Bellatrix… też jakaś chora psychicznie… Zakochała się w Viktorze… Nieszczęśliwa kobieta – zaśmiała się złośliwie. – Powiem Ci Evanie, że informacji ode mnie żadnych nie dostaną… Pod zły adres trafiły baranki…

Śmierciożerca

- Nic mi nie mów...- skrzywił się - nienawidzę tych bezmózgich, ślepych zwierząt prowadzonych na rzeź...bo przecież tak skończy większość z nich bo każdy chroni tylko swój własny tyłek. O ile wiem w łaskach Voldemorta jest teraz najbardziej Bellatrix i Narcyza...ale to też zbyt długo pewnie nie potrwa. Jemu na nkim nie zależy - znów się skrzywił.
- Ale wciąż mi nie powiedziałaś kto Ci o mnie opowiadał - popatrzył na nią uważnie.

Czarownica

- Narcyza też tam nie pasuje… Nie wierzę w to, że byłaby w stanie kogoś zabić… Ale może… Pozory często mylą. – wpatrywała się nieprzytomnie przed siebie. – Kto mi o Tobie opowiadał? Nikt szczególny… - rzekła i dopiero teraz zdała sobie sprawę jak to głupio musiało zabrzmieć. – To znaczy bardzo szczególny… dla mnie. Mój przyjaciel

Śmierciożerca

Popatrzył na nią jeszcze uważniej.
- Antonin... - szepnął i zamyślił się.
- Jeśli chodzi o Narcyzę... z nią się stało coś bardzo niedobrego... wyrzekła się wszystkiego...złożyła wieczystą przysięgę, że jeśli ktokolwiek z jej rodziny; Lucjusz, Dracon, Regulus czy Bellatrix, nie ważne, zdradzi to ona bez wahania go zabije...Teraz chyba jako jedyna towarzyszy Voldemortowi w podróży, niedługo powinni wrócić do rezydencji.

Czarownica

- Okropne… To naprawdę okropne, okrutne… tragiczne, druzgoczące… - zamilkła kiedy spojrzała na Evana. Zdała sobie sprawę, że bredzi po trosze. – Proszę nie mówmy już o tym… Niedługo i tak ich spotkamy… Jeszcze nacieszymy się ich towarzystwem… Jeżeli zdążymy – dodała ciszej i spuściła wzrok.
- Tak, to Toni mi o Tobie opowiadał